Ik geef grif toe dat het me stoort. Onvermijdelijk heeft het met mijn profiel te maken, maar ik krijg ongeveer constant blikken binnen (via social media uiteraard) van leidinggevenden, managers, CEO’s die dankzij een dieptetocht heel wat inzichten hebben vergaard. Die dankzij een reis, … het licht zijn gaan zien. Die zich naar binnen hebben gekeerd (absoluut toe te juichen) en dit vervolgens graag delen. Het stoort me dus en dan denk ik graag na over waarom me dit als professional fundamenteel stoort.
Het is de tegenstrijdigheid die me tegen de borst stoot. Ik vind het bewonderenswaardig dat profielen die er druk in zitten tijd maken voor herbronning, zichzelf en wat ze aan het doen zijn in vraag durven stellen. Het is nog meer lovenswaardig dat zij dit ook hebben kunnen toelaten, naar binnen keren los van de waan van de dag. Ik kan hier écht enkel en alleen maar voor supporteren.
Het is wel spijtig te merken dat ze hun epos in allerhande media willen zien verschijnen. De verslaggeving van hun allerbinnenste zielenroerselen. Van wat ze ervaren, beleefd hebben en van ieder inzicht dat dit hen bracht. Waarom is het zo belangrijk dat de buitenwereld jouw vernieuwde binnenwereld leert kennen? Vraag ik me dan af. Is het omdat je hoopt dat anderen er iets in zullen herkennen, iets uit kunnen halen, is het omdat je je vernieuwde zelf aan de wereld wil tonen? Wat is dit eigenlijk?
Halt, geen oordeel te vellen door mij uiteraard! En toch blijf ik met die vraag zitten: wat maakt dat je als persoon naar jezelf opzoek ging om dit vervolgens wijd te verspreiden? Persoonlijk vind ik het ieders taak om af en toe naar binnen te duiken en jezelf af te vragen of je nog met de juiste dingen bezig bent en te ervaren of het nog steeds klopt met wie je vandaag geworden bent (want veranderen doen we allemaal). Maar heeft het wel die ‘exposure’ nodig?
Het is hoe dan ook super waardevol om mensen bij te staan, te ondersteunen, te coachen die in de luwte werken aan sleutels in zichzelf en hun aanpak om hun omgeving (werk, privé, …) naar the next level te brengen, te verbeteren, te doen groeien. There is always work in progress. En ja, ik kan er vooral van genieten als ik dit dan zie werken op een werkvloer, in real life. Blijkbaar hoop ik dan dat dit zich vooral vertaalt eerder dan dat het zich vertoont als het witte konijn uit de hoed.