In de media kan je een groter verhaal of jezelf verkopen, informeren, debatteren, een opinie verkondigen, maar communiceren in de media, dat lukt nu éénmaal niet. En dat had Bart De Pauw aan De Tafel van Gert blijkbaar nog niet begrepen.

In alle reacties op dit interview is er veel te doen rond het al dan niet aanwezig zijn van schuldbesef, van de exclusieve schermtijd die hij kreeg, van het mediabewust afstoppen van zijn interviewer, van het hinken op twee benen als dader versus slachtoffer, … .

We mogen verwachten, in naam van de kijkcijfers, dat een media-format de vraag voor een interview maar al te graag uitstuurt richting Bart De Pauw. Zeg nu zelf: wie heeft het niet gezien en/of er nog niet over gesproken? Maar wie heeft Bart De Pauw geadviseerd dat hij zijn point of view het best Vlaanderen zou insturen? Wie heeft hem gesteund in deze formule om zich ook eens gehoord te voelen?

Hier kan ik maar één iets op bedenken: iemand of meerdere mensen die over een beperkt inlevingsvermogen beschikken. Want als je ook maar een beetje zou nadenken, vanuit hoe dit moet zijn voor iedereen die ooit slachtoffer was van grensoverschrijdend gedrag, dan zou je weten dat een interview aan De Tafel van Gert vele personen zeer moet hebben gedaan. Iedereen met een gezonde dosis empathie en met een moreel kompas voelt dit aan. Voor alle duidelijkheid: interview technisch heeft Gert Verhulst dit best goed gedaan. Het gaat over het hele heldere feit dat dit niet de plaats is.

Mijn vraag richt zich dus naar zijn entourage en de specifieke media die hem, en eerder ook de slachtoffers in de documentaire op VRT, deze mogelijkheid hebben geboden: wie dacht dat iemand van de partijen hier beter van ging worden? Opnieuw een gemiste kans voor het proces dat binnenskamers nog niet is afgerond voor de dader van grensoverschrijdend gedrag en zijn slachtoffers. Tot op vandaag hebben ze nog niet de kans gekregen om, door middel van moedige onderlinge gesprekken, dit een plaats te geven. Dit mede door de aanpak van de media. En meer nog, de zaken één op één doorspreken met de hoop op enig herstel, zal nu ook hoe langer hoe moeilijker worden.

Dit had vermeden kunnen worden wanneer men, ook op het vlak van communicatie, beroep had gedaan op de expertise van een professional in grensoverschrijdend gedrag. Iemand die met beide zijden gewerkt heeft, zowel de slachtoffer- alsook de daderzijde.