Het wonderbaarlijke moment waarop een coachee (zo noemen ze iemand die zich laat coachen) een aha erlebnis ervaart, ineens iets wezenlijks begrijpt waardoor er ook iets verandert in hoe de persoon in het werk staat en handelen veel vlotter gaat.

Vooraleer coachees tot het punt van inzicht komen, is er al een hele weg afgelegd. Er is eerst de kwestie van vertrouwen, dit gaat dan over het feit of de coachee wel voldoende de klik ervaart met de coach, het aanvoelen heeft dat de coach hem/haar begrijpt én de inschatting of de coach voldoende in huis heeft om de coachee effectief verder te brengen in zijn persoonlijke en professionele ontwikkeling.

Hierop volgt de fase van positieve confrontatie. Het is aan de coach om eerder snel dan laat een spiegel voor te houden, de coachee te challengen en tegelijkertijd te triggeren. De nieuwsgierigheid aan te wakkeren om iets van zichzelf te ontdekken wat hij/zij nog niet wist en tegelijkertijd durven het discomfort wat op te zoeken. Op dit ogenblik doet veranderen wat pijn, maar de coach mag dit discomfort niet zomaar zalven wetende dat niet veranderen op de langere termijn nog meer pijn zal doen. Stilstaan is in deze namelijk achteruitgaan op al de rest die vooruit blijft evolueren, is ook stilstaan t.o.v. jezelf.

Wanneer het gevoel van discomfort en nog niet kunnen zien wat de blinde vlekken zijn, plaats maakt voor een mogelijke strategie die nieuw is en waarin de coachee wel iets in kan zien (ook al is het prille kennis), komt er altijd dat moment. Dat moment waarop ik als coach, met een kleine smile op mijn gezicht :-), kan zeggen: “Je kan ook niet weten wat je nog niet weet.”. Want wat heel typisch is aan deze fase is dat de coachee dan denkt ‘hoezo heb ik dit nog niet eerder gezien of begrepen?’. Een inzicht dat dus nieuw is en tijd nodig had om te rijpen.

En dat is een fantastisch moment en mede vanuit de ontwikkelingen in het brein te verklaren. De coachee heeft nu nieuwe verbindingen tussen neurotransmitters in de hersenen weten te leggen. Hij/zij kan nu kiezen tussen verschillende wijze van strategie, van handelen omdat het brein dit nu ook toelaat.

Wat abstract dit alles? Inderdaad. Tegelijkertijd zal iedere coachee die heeft toegelaten ver genoeg te gaan in een groeitraject, dit ongetwijfeld herkennen. Het is als coach dan ook steeds een hele eer om samen met de coachee de puzzelstukjes te leggen richting duurzame groei. Want eens je weet hoe het werkt, kan je het ook niet meer niet weten!