Deze ochtend bezet een groep studenten een belangrijk verkeersknooppunt in Gent. In het ochtendjournaal werd geduid dat de opdracht van de bemiddelaar erop zat en dat er wordt overgegaan tot ordehandhaving, het ontruimen. Dit proces komt op een uiterst interessant punt terecht voor alle betrokken partijen en toch gaat het in de communicatie over ‘we stoppen de bemiddelingsopdracht en we weten niet hoe het nu verder zal lopen’.

“Zijn jullie bereid om tot een compromis te komen?”, was blijkbaar de laatste vraag van de bemiddelaar. Deze vraag houdt een ultimatum in. Je kan hier nl. enkel ‘Ja of Neen’ op zeggen. Blijkbaar was een bepaalde groep akkoord om compromissen te sluiten en had een andere groep dit de aanleiding gevonden om het protest verder te zetten in de publieke ruimte.

De verdeeldheid tussen de studenten is eigenlijk een gouden kans. Hier zit heel veel materiaal in om op verder te discussiëren op zowel intellectueel als emotioneel niveau. Er kunnen nog zoveel vragen gesteld worden zoals:  ‘Wat maakt dat jullie verdeeld zijn over deze kwestie? Wat hebben jullie te verdedigen voor jezelf, vanuit je studie, voor deze wereld? Wat begrijp je van de andere en wat echt niet, met wat heeft dit te maken? En: waar zijn jullie elkaar kwijt gespeeld in deze discussie, wat speelt er mee als je vanuit een helikopter naar deze situatie zou kijken?’.

Dit zijn vragen die het proces terug naar de kern brengen en die studenten de absolute kans geven te leren uit verdeeldheid, wat dit kan teweegbrengen en tegelijkertijd ook kan opbrengen.

Mogelijks is deze bemiddeling te zeer ingezet vanuit het boeken van resultaten. Hierdoor worden partijen vaak in snelheid gepakt. Interessanter (in welke context dan ook) is bemiddeling te beschouwen als de spreekwoordelijke processie van Echternach. Het lijkt onnodig traag, je moet soms stappen terug zetten, het lijkt vaak verloren en toch is er progressie.

Binnen de UGent is het voor alle partijen en zeker voor de studenten een enorme leerkans die wel gevoed moet worden. Het hoeft hier dus nog niet te stoppen, ik hoop dat ze opnieuw aan tafel gaan zitten, er liggen nog zoveel vragen open… .