Hoe vaak hoor ik wel niet binnen organisaties, bedrijven dat ze niet meer echt kunnen rekenen op de jonge medewerkers. Dat ze minder loyaal zijn, niet meer geïnteresseerd in de sociale contacten met collega’s, vooral aangetrokken worden door alles wat op hun smartphone te vinden is, (te) snel willen opklimmen of net hun werk-leven balans voorop stellen, minder verantwoordelijkheidsgevoel hebben, gaan voor eigen belang, … .
Oordelen dus eigenlijk die, vergis je niet, een sterke impact hebben op het alledaagse leven en werken, op de cultuur van bedrijven en organisaties. Het zou zo logisch genoemd kunnen worden wanneer bedrijven en organisaties het midden proberen te zoeken tussen wat ‘the youngsters and the mature ones’ elkaar te bieden hebben (klinkt zo mooi in het Engels). Dit zou ieder bedrijf, iedere organisatie kunnen faciliteren, generaties op de werkvloer laten uitspreken wat er in de hoofden ronddwaalt als het over dit thema gaat, om vervolgens te ontdekken waar er wel connectie is. Waar de ongebreidelde energie & kennis van de jeugd en de onderbouwde ervaring & kennis van de mature medewerkers elkaar kunnen versterken. De orde van de dag beslist hier vaak anders over en zo blijven de generationele eilanden verder uit elkaar drijven.
Goed, wat ik hierboven beschrijf is niet bepaald vernieuwend. En ja, herhalen dat er nog heel veel uit dat midden ertussen te halen valt, blijft belangrijk.
Nodig vind ik het wel om hier een reality check aan toe te voegen. Ik merk nl. dat er heel wat jonge medewerkers vanuit alle mogelijke geboden kansen, door hun ouders, door het onderwijs, vandaag op de arbeidsmarkt komen. Ze hebben weinig voeling met werken in het algemeen, met wat het betekent voor zij die moeten knokken om in hun eigen levensonderhoud te voorzien, met zij die geduldig dienen te werken aan de stappen vooruit. Als ze al vakantiewerk deden, dan zie ik dat dit meer en meer binnen de opportuniteiten van de studie zelf gebeurde (als voorproefje) en/of dankzij het netwerk van ouders, familie.
Daarentegen kom ik op de werkvloeren zaakvoerders, directeurs, verpleegsters, managers, bouwvakkers, ambtenaren, fabrieksarbeiders, CEO’s, boekhouders, … tegen die zichzelf in hun jonge jaren hebben moeten ontdekken, zich ondanks hun opvoedingscontext hebben herwonnen, boven zichzelf zijn uitgestegen vanuit de spreekwoordelijke twee voeten op de grond.
Nog los van de noden van generations (momenteel komt generation Y ons vervoegen), hoop ik dat ook jonge medewerkers nog meer in contact komen met daar waar het in onze samenleving kraakt en schuurt zodat zij kunnen aanvoelen wat ‘vechten voor’ betekent. Ook dit kan absoluut helpen in het connecteren tussen mensen op de werkvloer, het gaat nl. niet over generaties op zich alleen, mogelijks zelfs meer nog ook over de bagage die je (positief of negatief in te vullen) hebt vanuit je voorgeschiedenis en die je kijk op het werken met je collega’s kleurt.
